Afscheid
Door: Jacky Aerts
05 Augustus 2014 | Indonesië, Kuta
Selamat pagi,
Nog 12 dagen en dan is het zover..tijd om naar huis te gaan. Ik zit nu in mijn laatste 1,5 week waarin ik aan mijn stageverslag ga werken in de hoop hem hier af te krijgen. Maar gezien ik in de Bali sferen zit zullen de laatste puntjes op de I in Nederland worden gezet. Daarnaast ga ik nog volop genieten van alles wat ik hier heb.
Afgelopen zondag heb ik afscheid genomen van de kinderen van het weeshuis. Dit is me heel erg zwaar gevallen en het was echt hartverscheurend. Als je 3,5 maand hebt doorgebracht met die kids dan heb je een bepaalde band op gebouwd. Wij hebben de kinderen zo lang meegemaakt, maar zij hebben ons ook zolang meegemaakt. Ik kan je vertellen, als je een kind ziet huilen omdat jij weggaat dan breekt dat echt je hart. Helaas is er een tijd van komen en gaan en is dit nou eenmaal part of life. Bij een ontmoeting komt ooit ook afscheid, hoe zwaar het ook is.
Ik voel me ontzettend rijk na deze ervaring en ben mijn ouders heel erg dankbaar, omdat zij altijd achter mij staan, zelfs toen ze voor een lange tijd afscheid van mij moesten nemen.
Weggaan hier uit Bali is niet wat ik wil, maar ik ben ook wel weer klaar om terug naar huis te gaan. In de tijd dat ik hier heb gezeten heb ik eerlijk gezegd weinig contact gehad met thuis. Zowel met ouders en familie als vrienden/vriendinnen. Sorry daarvoor uiteraard, alleen hoop ik dat men begrijpt wanneer je hier zit de tijd je aan je neus voorbij vliegt en je je leven op plaats van je bestemming ook opbouwt en die van Nederland een beetje links laat liggen.
Dat neemt niet weg dat ik iedereen heel erg mis en ik blij ben als ik jullie weer allemaal kan zien en knuffelen. Vriendinnen, be prepared. Het wordt (hopelijk zit het weer mee) veel terrassen om alles in te halen.
Ik kijk uit naar mijn bordje gekookte aardappels, groente en vleesje. Ik kijk uit naar een frikandel en een kroket. Ik kijk uit naar een dekbed! Want die heb ik hier niet. Ik kijk uit naar een warme douche, die ook daadwerkelijk warm blijft en niet na 2 minuten koud wordt. Ik kijk uit naar een bad, mmm. Ik kijk uit naar Campina melk. Ik kijk uit naar gezonde lucht, pfoe... want ik merk ondertussen wel aan mijn lichaam dat al die uitlaatgassen en andere vervuiling niet goed voor me zijn.
Maar nu...nu ga ik nog even genieten van de Nasi Goreng.
Liefs
Nog 12 dagen en dan is het zover..tijd om naar huis te gaan. Ik zit nu in mijn laatste 1,5 week waarin ik aan mijn stageverslag ga werken in de hoop hem hier af te krijgen. Maar gezien ik in de Bali sferen zit zullen de laatste puntjes op de I in Nederland worden gezet. Daarnaast ga ik nog volop genieten van alles wat ik hier heb.
Afgelopen zondag heb ik afscheid genomen van de kinderen van het weeshuis. Dit is me heel erg zwaar gevallen en het was echt hartverscheurend. Als je 3,5 maand hebt doorgebracht met die kids dan heb je een bepaalde band op gebouwd. Wij hebben de kinderen zo lang meegemaakt, maar zij hebben ons ook zolang meegemaakt. Ik kan je vertellen, als je een kind ziet huilen omdat jij weggaat dan breekt dat echt je hart. Helaas is er een tijd van komen en gaan en is dit nou eenmaal part of life. Bij een ontmoeting komt ooit ook afscheid, hoe zwaar het ook is.
Ik voel me ontzettend rijk na deze ervaring en ben mijn ouders heel erg dankbaar, omdat zij altijd achter mij staan, zelfs toen ze voor een lange tijd afscheid van mij moesten nemen.
Weggaan hier uit Bali is niet wat ik wil, maar ik ben ook wel weer klaar om terug naar huis te gaan. In de tijd dat ik hier heb gezeten heb ik eerlijk gezegd weinig contact gehad met thuis. Zowel met ouders en familie als vrienden/vriendinnen. Sorry daarvoor uiteraard, alleen hoop ik dat men begrijpt wanneer je hier zit de tijd je aan je neus voorbij vliegt en je je leven op plaats van je bestemming ook opbouwt en die van Nederland een beetje links laat liggen.
Dat neemt niet weg dat ik iedereen heel erg mis en ik blij ben als ik jullie weer allemaal kan zien en knuffelen. Vriendinnen, be prepared. Het wordt (hopelijk zit het weer mee) veel terrassen om alles in te halen.
Ik kijk uit naar mijn bordje gekookte aardappels, groente en vleesje. Ik kijk uit naar een frikandel en een kroket. Ik kijk uit naar een dekbed! Want die heb ik hier niet. Ik kijk uit naar een warme douche, die ook daadwerkelijk warm blijft en niet na 2 minuten koud wordt. Ik kijk uit naar een bad, mmm. Ik kijk uit naar Campina melk. Ik kijk uit naar gezonde lucht, pfoe... want ik merk ondertussen wel aan mijn lichaam dat al die uitlaatgassen en andere vervuiling niet goed voor me zijn.
Maar nu...nu ga ik nog even genieten van de Nasi Goreng.
Liefs
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
